به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این مطالعه که اخیرا در Nature Communication‌به چاپ رسیده است به  سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان و ماکروفاژها اشاره دارد. این مطالعه برای اولین بار نشان داده است که چگونه سلول های بنیادی مزانشیمی با فراخواندان ماکروفاژها و سرکوب کردن فعالیت آن ها موجب افزایش بقای خود می شوند. آزمایشات نشان داد که مشابه همه سلول های بدن، سلول های بنیادی مزانشیمی نیز در زمان آسیب بافتی و التهاب متحمل استرس می شوند. زمانی که این استرس منجر به آسیب به میتوکندری می شود، سلول های بنیادی مزانشیمی، ماکروفاژهای سیستم ایمنی را به روشی غیر معمول فرا می خوانند. این سلول های بنیادی با ترشح میکروRNAها، موجب بازمهندسی عملکرد ماکروفاژها شده و خودشان را از هدف قرار گرفتن نجات می دهند. در عوض آن ها میتوکندری های آسیب دیده را به صورت بسته هایی به نام وزیکول بسته بندی می کنند و آن ها را به بیرون سلول می فرستند تا به وسیله ماکروفاژها بلعیده شوند. زمانی که ماکروفاژها این میتوکندری ها را بلعیدند، قادر هستند آن ها را برای مصرف خودشان بازسازی کنند و منابع انرژی خود را تقویت کنند. بلوک کردن تبادل میتوکندری های آسیب دیده با ماکروفاژها موجب مرگ سلول های بنیادی مزانشیمی می شود. بنابراین این یک فرایند دو طرفه سودمند است. این یک فرایند موقت است که به ماکروفاژها اجازه استفاده از میتوکندری ها برای بقای بیشتر را می دهد. در واقع همه سلول ها می خواهند زنده بمانند.

پایان مطلب/